 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Пасьвячаю Ул. Станкевічанцы
Ці на небе не мільён зорак льсьніць!
Кожна зорка дзесь кагось весяліць.
Толькі ж мейсца там ня стала
Для аднэй, што мне б міргала...
Мусіць, трэба было!
Ці то мала ўдоўж і ўшыр вырас сьвет? –
Для ўсіх даў ён і прыпын, і прывет.
А я век, як тое зданьне,
Не знайшоў сабе прыстаньня...
Мусіць, трэба было!
Ці дарожак і на захад і ўсход
Легла мала на зямлі з году ў год?
Бо сьлед к шчасьцю на ўсім сьвеце
Не судзіў мне Бог сустрэці...
Мусіць, трэба было!
Ці то вецер толькі ў волі жыве –
Дзе захоча і ляціць, і плыве?
Я ж куды ні пасуліўся,
Ўсюды ў путах толькі віўся...
Мусіць, трэба было!
Ці зямелька не гадуе людзей, –
Ці ў іх сэрца ястраб выпіў з грудзей?
Бо дзе з сэрцам ні зьвяртаўся –
Я на камень натыкаўся...
Мусіць, трэба было!
Ці дзявочы ручкі зьвялі ў бядзе?
Ці ж нікога не галубяць нідзе?
Каб я лёг і ў дамавіне –
Воч ніхто мне не зачыне...
Мусіць, трэба ўжо так!
[1915]
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2021. Беларусь, Менск.
|
|
|
